- THUCYDIDES
- I.THUCYDIDESMilesiae fil. Atheniensis, magnus adversarius Periclis et factionis sodalium princeps, Vir bonus et Orator optimus, Cimonis affinis, non tam belli gerendi, quam civitatis regendae peritus: primum Dux fuit quadraginta navium et velut Triumvir cum Agnone et Phormione succurrentibus Pericli, teste l. 1. Thucyd. Deinde, ut ait Philochorus, cum in Thracia suspicionem incurrisset proditionis, inque ius vocatus pro se quicquam dicere nequisset, indictâ causâ damnatus et ostracismô relegatus fuit.II.THUCYDIDESfuerunt quatuor; primus Historicus, secundus Gargettius, tertius Thessalus, quartus Milesiae filius, quem ob improbitatem traducit Aristoph. Acharn. l. 2. c. 6. Antepirrh. in Scholiis ad Crabrones, p. 498. E. ita recenset. Quatuor fuêre Thucydidae. Primus Milesiae filius, ex Alopecide tribu. Secundus Gargettius. Tertius Thessalus vel Pharsalius. Quartus Historiae scriptor, Olori ex filia Thraciae Regis nati filius, qui genus a ducibus Miltiade et Cimone, qui et ipsi Aeaco, Iovis filio, originem debuêre, duxit. Copiarum in Thracia Dux, ibi ob aurifodinas, quas possidebat, magni habitus est: Uxorem quoque habuit e Thracia oriundam, alioquin divitem, cuius opes assecutus, non in voluptates, sed partim in otium literarum erogavit. Iuvenis admodum, cum in Olympicis ludis, Herodotum historiam suam recitantem audiret, in lacrimas solutus est, quô visô gratulatus patri eius Herodotus est, quod filium haberet tam proni in literas affectus. Pulsus dein iniuste in exilium, a Cleonte, quod Amphipolim non iuvisset: durante exiliô tempus optime collocare constituit. Nam bellum Pelopounesiacum scribere aggressus, quô tempore illud gerebatur, Atheniensibus pariter ac hostibus Lacedaemoniis militibus, qui bello interessent, mercedem praebebat, ut res quottidie veras ei renuntiarent, quas fidelius se accepturum sperabat, si non solum ab amicis, sed etiam ab inimicis edoceretur, ne partes quisque suas falso tueretur. Comprehendere debebat opus bellum Peloponnensiac. quod ann. 27. duravit, inter Athenienses et Spartanos: sed morte praeventus, usque ad an. eius 21. saltem pervenit; quod reliquum erat, continuavit Theopompus, et post hunc Xenophon. Imo et sunt, qui nec 8. librum ab eo scriptum esse credant, sed vel a filiâ eius, vel ab eodem Xenophonte, aut Theophane, doctoribus Criticis reclamantibus. Praeceptores habuit, in Philosophia Anaxagoram, in Rhetorica Antiphontem, cuius et ipse meminit, l. 8. dicens, cum causam fuisse perdendae Reip. et constituendae tyrannidis trecentorum. Eius cum Herodoto collationem vide apud Quinctilian. l. 10. c. 1. Dionys. Halic. scribit, Demosthenem adeo Thucydidis stylum probâsse, ut eius librum octies scripserit, totumque fere edidicerit. Cicer. de Oratore, c. 9. Graviter sane et probe res gestas et bella, et proelia narr at Thucydides. Idem l. 2. de Oratore, c. 13. Thucydides omnes dicendi artificiô meâ sententiâ facile vicit. Vide Voss. de Hist Gr. l. 1. c. 4. Thucydides alios Marcellinus ponit: Unum Melesium Athenis inter principes viros ac duces, aemulum Periclis, de quo supra: Alium Pharsalicum, Memnonis filium, cuius meminit Polemon in iis quae de Acropoli scripsit. Quarum poetam, natione Achedrysium, cuius meminit Androtion in Attide, dicens eum filium esse Aristonis, qui fuit tempore Aristonis Comici, et Agathonis Tragici, et Nicerati versificatoris. Nic. Lloydius.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.